همه چیز درباره شمع و کوئل خودرو ها
کویل احتراق چگونه کار می کند؟
همه سیستم های جرقه زنی برای موتورهای بنزینی مدرن از کویل های احتراق برای همان عملکرد اصلی استفاده می کنند: ایجاد ولتاژ بالا برای تولید جرقه در شمع. متخصصان پس از فروش با هدف و ویژگی های اساسی خود آشنا هستند، اما ممکن است از اصول علمی عمیقی که بر آنها تکیه می کنند اطلاعی نداشته باشند.
تاریخچه کویل های احتراق
اگرچه سیستم های جرقه زنی مطمئناً در طول زمان تکامل یافته اند، به ویژه با استفاده از وسایل الکترونیکی بیشتر و بیشتر، آن ها هنوز علائم سیستم های احتراق سیم پیچ اصلی را دارند که بیش از ۱۰۰ سال پیش معرفی شدند.
اولین سیستم جرقه زنی مبتنی بر سیم پیچ به مخترع آمریکایی چارلز کترینگ نسبت داده می شود که در حدود سال های ۱۹۱۰/۱۹۱۱ یک سیستم جرقه زنی سیم پیچ را برای یک تولید کننده بزرگ خودرو توسعه داد. او برای اولین بار یک سیستم الکتریکی ابداع کرد که موتور استارت و احتراق را همزمان تامین می کرد. باتری، یک ژنراتور و یک سیستم الکتریکی کامل تر خودرو، منبع الکتریکی نسبتاً پایداری را برای سیم پیچ احتراق فراهم می کند.
سیستم کترینگ از یک سیم پیچ احتراق برای تولید یک ولتاژ بالا استفاده می کرد که به بازوی روتور منتقل می شد که به طور موثر ولتاژ را به یک سری از کنتاکت های الکتریکی واقع در مجموعه توزیع کننده (یک کنتاکت برای هر سیلندر) هدایت می کرد. سپس این کنتاکت‌ها توسط سیم‌های شمع به ترتیبی به شمع‌ها متصل شدند که توزیع ولتاژ بالا به شمع‌ها را به ترتیب صحیح شلیک سیلندر ممکن می‌سازد.
سیستم جرقه زنی کترینگ عملاً به تنها نوع سیستم جرقه زنی برای خودروهای بنزینی تولید انبوه تبدیل شد و تا زمانی که سیستم های جرقه زنی الکترونیکی با سوئیچ و کنترل الکترونیکی در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ جایگزین سیستم های جرقه زنی مکانیکی شدند، همچنان باقی ماند.
اصل اساسی یک کویل احتراق
برای تولید ولتاژهای بالا مورد نیاز، کویل های احتراق از روابطی که بین الکتریسیته و مغناطیس وجود دارد استفاده می کنند.
هنگامی که جریان الکتریکی از یک هادی الکتریکی مانند سیم پیچی عبور می کند، میدان مغناطیسی در اطراف سیم پیچ ایجاد می کند. میدان مغناطیسی (یا به طور دقیق تر، شار مغناطیسی) به طور موثر ذخیره انرژی است که می تواند دوباره به الکتریسیته تبدیل شود.
هنگامی که جریان الکتریکی در ابتدا روشن می شود، جریان جریان به سرعت به حداکثر مقدار خود افزایش می یابد. به طور همزمان، میدان مغناطیسی یا شار به تدریج به حداکثر قدرت خود می رسد و زمانی که جریان الکتریکی پایدار است، پایدار می شود. هنگامی که جریان الکتریکی خاموش می شود، میدان مغناطیسی دوباره به سمت سیم پیچ سیم فرو می ریزد.
دو عامل اصلی وجود دارد که بر قدرت میدان مغناطیسی تأثیر می گذارد:
- افزایش جریان اعمال شده به سیم پیچ باعث تقویت میدان مغناطیسی می شود
- هرچه تعداد سیم پیچ ها در سیم پیچ بیشتر باشد، میدان مغناطیسی قوی تر است.
استفاده از یک میدان مغناطیسی در حال تغییر برای القای جریان الکتریکی
اگر سیم پیچی در معرض میدان مغناطیسی قرار گیرد و سپس میدان مغناطیسی تغییر کند (یا حرکت کند)، جریان الکتریکی در سیم پیچ سیم ایجاد می کند. این فرآیند به عنوان «القاء» شناخته می شود.
این را می توان به سادگی با حرکت یک آهنربای دائمی در یک سیم پیچ نشان داد. حرکت یا تغییر در میدان مغناطیسی یا شار مغناطیسی جریان الکتریکی را به سیم سیم پیچ القا می کند.
دو عامل اصلی وجود دارد که بر میزان ولتاژ القا شده به سیم پیچ تأثیر می گذارد:
- هرچه تغییر (یا سرعت حرکت) میدان مغناطیسی سریعتر و تغییر در قدرت میدان مغناطیسی بیشتر باشد، ولتاژ القایی بیشتر است.
- هرچه تعداد سیم پیچ ها در سیم پیچ بیشتر باشد، ولتاژ القایی بیشتر است.
استفاده از یک میدان مغناطیسی در حال فروپاشی برای القای جریان الکتریکی
هنگامی که یک میدان مغناطیسی با اعمال جریان الکتریکی به سیم پیچی ایجاد می شود، هر تغییری در جریان الکتریکی (افزایش یا کاهش جریان جریان) همان تغییر را در میدان مغناطیسی ایجاد می کند. اگر جریان الکتریکی قطع شود، میدان مغناطیسی فرو می ریزد. سپس میدان مغناطیسی در حال فروپاشی، جریان الکتریکی را به سیم پیچ القا می کند. به همان ترتیبی که افزایش سرعت حرکت میدان مغناطیسی در سراسر سیم پیچ، ولتاژ القایی به سیم پیچ را افزایش می دهد، در صورتی که مغناطیسی در حال فروپاشی باشد. میدان می تواند با سرعت بیشتری فرو بریزد، این باعث القای ولتاژ بالاتر می شود. علاوه بر این، اگر تعداد سیم پیچ ها در سیم پیچ افزایش یابد، می توان ولتاژ بالاتری را نیز به سیم پیچ القا کرد.
اندوکتانس متقابل و عمل ترانسفورماتور
اگر دو سیم پیچ در کنار یا اطراف یکدیگر قرار گیرند و جریان الکتریکی برای ایجاد میدان مغناطیسی در اطراف یک سیم پیچ (که به آن سیم پیچ اولیه می گوییم) استفاده شود، میدان مغناطیسی سیم پیچ دوم (یا سیم پیچ ثانویه) را نیز احاطه می کند. . هنگامی که جریان الکتریکی قطع می شود و میدان مغناطیسی فرو می ریزد، ولتاژی را به سیم پیچ های اولیه و ثانویه القا می کند. این به عنوان “القاء متقابل” شناخته می شود.
برای سیم پیچ های احتراق (و بسیاری از انواع ترانسفورماتورهای الکتریکی)، سیم پیچ ثانویه با سیم پیچ های بیشتری نسبت به سیم پیچ اولیه ساخته می شود. هنگامی که میدان مغناطیسی فرو می ریزد، بنابراین ولتاژ بیشتری را به سیم پیچ ثانویه نسبت به سیم پیچ اولیه القا می کند.
سیم پیچ اولیه یک سیم پیچ احتراق معمولاً شامل ۱۵۰ تا ۳۰۰ دور سیم است. سیم پیچ ثانویه معمولاً شامل ۱۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ دور سیم یا حدود ۱۰۰ برابر بیشتر از سیم پیچ اولیه است.
میدان مغناطیسی در ابتدا زمانی ایجاد می شود که سیستم الکتریکی خودرو تقریباً ۱۲ ولت را به سیم پیچ اولیه سیم پیچ احتراق اعمال کند. هنگامی که جرقه در یک شمع لازم باشد، سیستم جرقه زنی جریان جریان به سیم پیچ اولیه را قطع می کند، که باعث فروپاشی میدان مغناطیسی می شود. میدان مغناطیسی در حال فروپاشی ولتاژی را به سیم پیچ اولیه در ناحیه ۲۰۰ ولت القا می کند. اما ولتاژ القا شده به سیم پیچ ثانویه تقریباً ۱۰۰ برابر بیشتر و حدود ۲۰۰۰۰ ولت خواهد بود.
با استفاده از اثرات اندوکتانس متقابل و با استفاده از سیم‌پیچ ثانویه که ۱۰۰ برابر سیم‌پیچ‌های بیشتری نسبت به سیم پیچ اولیه دارد، می‌توان منبع ۱۲ ولتی اصلی را به یک ولتاژ بسیار بالا تبدیل کرد. این فرآیند تبدیل ولتاژ پایین به ولتاژ بالا به عنوان «عمل ترانسفورماتور» نامیده می شود.
در یک سیم پیچ احتراق، سیم پیچ های اولیه و ثانویه دور یک هسته آهنی پیچیده می شوند که به تمرکز و افزایش قدرت میدان مغناطیسی و شار کمک می کند و در نتیجه سیم پیچ احتراق را کارآمدتر می کند.
ما را در تلگرام و اینستاگرام دنبال کنید:
استوک یدک اولین و قدیمی ترین وارد کننده انواع قطعات ماشین های خارجی